Usłysz szept motyla

Cecylio bardzo smutny wiersz,
ale napisałaś go pięknie
z wielkim uczuciem.Pozdrawiam
cieplutko.

"motyl kolorem nic nie zmienił
poszeptał i odleciał"
- fraza pełna rezygnacji, jednak zawsze się znajdzie
kanał porozumienia, nie wolno się poddać..:)

Ja słuch straciłam w roku 2008.Byłam tym przybita
bardzo.Denerwowałam sie.w sklepie nie mogłam
pracować.Początki radzenia sobie z nią były
ciężkie.Miałam takie chwile, że izolowałam się w
domu.Na początku niedosłuchu strasznie przeinaczałam
słowa.Pozdrawiam.Miłego wieczorku.Miej cierpliwość
choroba nie wybiera.

oola,misiaczku,Dajna 1,Basiu- dziękuję,że byliście ze
mną - do wszystkiego można się przyzwyczaić -choć o
normalną rozmowę trudno. A jak bywa zabawnie- to temat
na inny tekst ,Inaczej zrozumiane, przekręcone-jak w
komedii...

Życzę dużo wytrawałości
W Twoich wersach jest tyle miłości!

Pozdrawiam.

No właśnie, co ma być to będzie..

O Cecylio tak mi miło
ja ślę do Ciebie
pozytywną energię
i uśmiech wysyłam
za wizytę dziękuje.
Piekna Twoje biel wdziękiem czaruje.

Smutny,pozdrawiam

Doprawdy to misja. Pozdrawiam i cierpliwość zostawiam.

Z pewnością jest ciężko być głuchym! Pozdrawiam
serdecznie:)

smutny, ale bardzo ciepły wiersz... ale jeśli chodzi o
ten konkretny przypadek, to może aparat jest źle
ustawiony (wyregulowany), mój teść też nie chciał
nosić, izolował się,odstawał; po prawie przymusowej
;-) regulacji u innego lekarza, chodzi zadowolony i
odmłodniał o 10 lat :-)

Agnieszko Z. pięknie to ujęłaś- już wylazłam z
kokona.Myślę,może masz rację-nie trzeba słuchać ...i
dobrego i złego. Pozdrawiam

smutny, ale tyle w nim czułości:)

no tak , wyszedl z zalozenia ze zrozumie Cie bez
slow...na szczescie motyle sa takie kolorowe...

Cecylio zamyśliłem sie w twoich wersach - jak
najbardziej na tak
nie Twój motyl wzlatuje ponad szarość dnia codziennego

smutek i cierpienie
pozdrawiam

fajny i obrazkowy
budzi przyjemne doznania z przyrodą na wsi
choć autorce chodzi o coś innego