z uśmiechem do końca

Zapomniałem wierszy tyle... zatraciłem wiarę Los odwraca się nagminnie Szczęścia dźwiga szalę…

To nic… nie trzeba się martwić
To już połowa życia – dalej pójdzie łatwiej
Znam już i drogę i prawdę

Jeśli ktoś spyta „dokąd”? - odpowiem „nie wiem”
Dalej po prostu przed siebie
…I nie mów mi o Niebie…

To nic… było minęło
Co będzie – wiadomo
Nie ? jak to nie… to samo
Samotność będzie.

Ścisk i tłok, gwar i szum
Tykanie butów w tunelu życia
Nikt się nie cofa - i tak dzień po dniu
Samozagłady pątnica…

To nic… nieważne, wygrana czy nie
Żaden to wyścig po laur
Na końcu i tak śmierć wyłączy prąd
Bez skrupułów i żalu.

Dziwna sprawa - wagi sens, jakby zamazany Niby szala wyżej jest - jednak przegrywamy. Kiedy szala idzie w dół zwykle oczy cieszy Najważniejsze jednak to - jakie waży rzeczy

autor

Jaskier5

Dodano: 2006-05-26 08:50:10

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie