Uśpiona rzeczywistość

Ja i moje myśli
Walczą o miejsce w szeregu ludzkiego chaosu.

Ciąg życia pogłębia świadomość zniewolonej tożsamości,
przed którą ucieka niepowtarzalność mnie.

Próbuję zachować żarzącą się iskrę optymizmu,
Wypośrodkować siebie-między wolnością a zależnością,

One istnieć bez siebie nie mogą,
ukazując niedoskonałość człowieka.

Skulona w bieli płatków róży
ulatuję myślami do idealnego świata

wolnego od zależności i zniewolenia,
w którym każdy jest niepowtarzalny.

Gdzie uczucia i myśli stają się jedną parą
dyktując kroki niezmiennej „formie” człowieka.

Nie ma chaosu znikomej cywilizacji,
Rozdzierającej wewnętrzny głos.

Zapominam o graniu ról w teatrze życia
Powracając do pierwotnego świata przyrody.

napisany 23.05.2008r.

autor

Aria

Dodano: 2008-05-23 19:15:03

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie