Utęsknione pocałunki...
jak się nie zakochać w jesieni
tej kolorowej z babim latem w tle
z rozkołysanymi drzewami
spadającymi kasztanami
mgłą tulącą się jak kochanek
wiatrem szepczącym skoro świt
deszczem pozostawiającym
utęsknione pocałunki
/...to jesień sprawiła, że nasze drogi połączyły się i te Twoje oczy, które ja tak pokochałam i kocham po dzień dzisiejszy...\ Dodany 13.10.2012.
autor
(OLA)
Dodano: 2012-10-13 00:06:39
Ten wiersz przeczytano 710 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Jesień bywa romantyczna... Pięknie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
no właśnie - jak ? (jak wiersz mi się podoba to nie
ważne czyj on)
OLU piękno w twoim wierszu,
barwy jesienne nastrajają malacholią -
długie spacery romatyczne
i dłonie trzymające ukochane dłonie
w strugach deszczu czy to nie cudowne
rozmarzyłem sie w twoich wersach
Ta jesień taka piękna,
i babie lato wplata.
We włosach plecie warkocz ,
już wiesz że koniec lata.
Lecz może być gorąca,
gdy czujesz ciepło jego.
Przytulisz się do słońca,
do ramienia męskiego.
A on będzie wspominać
i karmić namietnością.
Jaka jest piękna jeśeń
i przeżyć ją z godnością.
Pozdrawiam serdecznie Czarek.
witaj,tak delikatnie napisane musi iskrzeć w Twojej
duszy,ukłony
Piękny. Do zakochania każda pora dobra. Serdecznie
pozdrawiam
Przygarnęłam kawałek nieba w kolorze jesieni i mocno
tule do siebie żeby cud natury namomet w pamięci
zachować...dziękuje Ci
Witaj Olu. Jesień to wyjątkowa pora. Kto potrafi
patrzeć na nią oczami duszy widzi wokół same piękno.
Twój wiersz jest bardzo zmysłowy. Pozdrawiam:)
Cudowny krzyk miłości jesiennej. I te utęsknione,
nawet nie wytęsknione pocałunki są jakimś żarliwym,
nostalgicznym westchnieniem. I znowu wzruszyłam się i
rozmarzyłam - dziękuje.
Pozdrowionka!