Utracone uczucia
Siedzę i myślę nad losem boleje
nad moim życiem, co tracę powoli
Myśli daleko swoje rozleje
by znaleźć spokój, co ból mój ukoi
Me życie tak puste wspomnień się trzymam
które przynoszą radość mej duszy
lecz nie wiem jak długo je jeszcze
utrzymam
Gdy życie zechce - pędem znów ruszy
I znów się zatracę w wyścigu szczurów
Chcę być na przedzie, lecz z tyłu
zanikam
by odnieść zwycięstwo przysparzam bólu
chodź nie chce tego sumienia unikam
I pytam siebie po raz kolejny
czy warto zatracać uczucia swoje
dzisiaj zwycięzcom być niepodzielnym
jutro już nikim - i tego się boję
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.