UZALEŻNIONY

W jego myślach pożar zdarzeń nie znajduje ugaszenia
I dlatego nieustannie szuka mózgu znieczulenia.
Trzyma w wychudzonej dłoni, oszukując siebie skrycie,
Szklankę, w której zabrudzonym lustrze wciąż to samo tkwi odbicie.
Tak, cierpliwie czeka skutków, kiedy przejdzie do niebytu
I schylony, w głębi mózgu, znajdzie siebie znów u szczytu.
Wnet rozkaże wszelkim zmorom, żeby zdjęły mu tortury
A na rozpalony rozum wleje szklankę "de natury".

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-02-13 19:58:56

Ten wiersz przeczytano 528 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie