Veritas

patrzysz przed siebie
lecz zamiast królewskich marmurów
widzisz opustoszały skarbiec wartości

lekki grymas rzeźbi twoja twarz
nie jest to pusty śmiech
ni ironia
nawet politowanie
ale troska

splecione palce podpierają brodę
domykają usta
nie padnie już żadne z nich słowo
bo kto chce słuchać rad błazna?

przyzwyczajeni do żartów
nie czytają między wersami
słuchają, ale nie słyszą

dziś także prawda budzi śmiech
tak abstrakcyjna że aż komiczna
ona jednak zapada w serce
i dopóty swym kiełkiem uwiera
dopóki nie przebije się przez skorupę ciemnoty

autor

Agnieszka Lisowska

Napisany: 2011-01-28 Dodano: 2011-01-28 20:48:30

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie