Villanella z różą 2

wspaniała villanella, przepiękna, obrazowa i bardzo
sugestywna; brawo :-)

Piękny, choć smutny wiersz..

Śliczny wiersz, z doskonałym motywem odrzuconej róży.
Twoja villanella jest ze wszech miar godna podziwu
Oxyvio:)

I znów ładniej :)
Z tym (nie)poprawianiem metrum masz rację, bo
sylabicznie jest idealnie. Nie zauważyłem, że są na
Beju dwa rodzaje wierszy : sylabiczne i
sylabotoniczne.
Co do "żeby było jeszcze bardziej tajemniczo", warto
jeszcze pozbyć się ODRZUCONA na początku trzecie
tercyny :)

Piękny, choć smutny wiersz... Drobiazg to wprawdzie,
los róży, ale życie składa się z takich właśnie
drobiazgów... A zawsze można było włożyć do
wazonika...
Barwnie :)

Dziękuję za urocze komentarze, strasznie mi miło.
Za uwagi również bardzo dziękuję.
Pod wpływem rad Yellow'a i Krzemanki dokonałam jeszcze
ostatniej chyba korekty. :)
(Marku, nie będę przerabiać wersów, jak radzisz -
wybacz, że zostanę przy swoim; ale dla Ciebie
postawiłam znaki zapytania, żeby było jeszcze bardziej
tajemniczo, bo zgadzam się z tym, że to owa tajemnica
jest najgłębsza w opisanej sytuacji).

piękna:)

Dla mnie obie są przepiekne (+)

Przecudny wiersz. Daje do myślenia

niech i kloszard wie co to róża
choć zwiędnięta, lecz piękno wciąż
ma, biedny biednej jak różę tą wręczy... bedzie już
pewna, że do niej się wdzięczy
Pozdrawiam serdecznie

z przyjemnoscia przeczytałem Twoją ( Villanelle )

Taka piękna róża w śmietniku.Zobaczyłam ją w Twojej
Villanelli Oksywio.

Brawo!
Piękna, sylabotoniczna villanella z równo rozłożone
metrum:

/ _ / _ _ / _ _ / _

Od ideału wyłamują się leciutko 4 wersy.
Może podam które, z propozycją, jak sam to słyszę:

x Nad nią bajka, pierzasta muzyka,
Nad nią bajka, wiosenna muzyka,

x film obłoków i treli, i jasność...
film o chmurach i trele, i jasność...

x Jeszcze nie wie, że koniec jej życia,
Nie wie jeszcze, że koniec jej życia

x Jej uroda – więdnąca liryka,
W świeżych pąsach – więdnąca liryka



Tak czy siak, całość jest wdzięczna i zwiewna.
Wiersz na pewno nabrał jeszcze uroku poprzez
rytmiczność,
a jeśli chodzi o temat, najbardziej podoba mi się nie
tyle róża,
która okupiła śmiercią czyjąś kłótnię na randce, może
nagły brak odwagi,
co sama tajemnica tego.
Jak i my nie wiemy często, dlaczego nasz los pobiegł
akurat tak, a nie inaczej?

Gdybym pisał haiku, to kierując się słowami Billie`go
Wilsonona:
„Haiku jest objawieniem rzeczy powszedniej” -
ująłbym podobną tajemnicę powiedzmy tak:


róża na ścieżce...
czy nie tu cię widziałam
wczoraj wieczorem?

Podziwiam piszących Villanelle - nie wiem czy się
kiedyś odważę... Chylę czółko! :D

Witaj ambitna i pracowita Oxyvio!
Piszesz pięknie! Podoba się motyw róży!
Pozdrawiam serdecznie:)