violet blues

od nieszczęść zalatuje fioletem
mimo, że głębiej są zakopane
gdy rozłożone są już szkieletem
same też nie chcą odejść w niepamięć

samoświadomość podstępnie ryje
pokrętne korytarze na ślepo
plam na sumieniu niczym nie zmyjesz
usypiesz kurhan pamięci kretom

bez kamuflażu nie uprawiamy
sztuk wyzwolonych by fiolet zdobyć
oraz zmyć z dłoni te krwawe plamy
i bluesa rytmem głosy ozdobić

a ty masz takie fiołkowe oczy
w nich zatopiony bezdenny smutek
sam nie wiem i nie mogę zaskoczyć;
tkwi w nich przyczyna czy jest to skutek?

30.05.2007r.

autor

Vick Thor

Napisany: 2007-05-30 Dodano: 2016-05-30 21:07:38

Ten wiersz przeczytano 1731 razy

Oddanych głosów: 80

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie