Duszy mojej śpiewanie...

Wieczny tułacz, wędrowiec,
pani myśli swoich...
Wiem, co chcesz mi powiedzieć,
nie umiem żyć powoli.

Nie umiem ustać w miejscu,
ciągle gdzieś z wiatrem wędruję,
szwendam się tu i ówdzie,
lecz wciąż mi czegoś brakuje.

Bo wszędzie mi jakoś tak nijak,
ni w pięć ni w dziewięć się czuję.
To chyba natura huculska
moją duszą steruje...

Znajduję przystań na moment,
a potem znów dalej płynę,
gdzie nowe niebo już kusi,
zatrzymam się, lecz na chwilę.

Cóż, pewnie tak do starości,
albo po śmierci wołanie,
będę wędrować po świecie,
wsłuchując się w duszy śpiewanie...

autor

Kajka

Dodano: 2007-03-30 17:08:34

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie