Wakacyjny incydent

Witam Was kochani i serdecznie pozdrawiam, życząc samych radosnych chwil. Dziękuję też pięknie, za sympatyczne komentarze, które jak zwykle doceniam. Dziś trochę prozy, opartej na faktach:)




Kończyły się już wakacje, kiedy to rodzice Ani zdecydowali, że za nim zacznie się rok szkolny, może pojedzie jeszcze na kilka dni do krewnych. Nie bardzo miała na to ochotę, ale dla świętego spokoju, zgodziła się.
Był słoneczny i bezchmurny dzień, kiedy to wujostwo zdecydowało się, na kilkudniowy wypad na rodzinną wieś wujka. Wyruszyli wszyscy dość wcześnie, żeby nie tracić większości dnia na dojazd. Kiedy byli już na miejscu, matka wujka a babcia kuzyna Jurka, przywitała gości obiadem. Po obiedzie jakiś deser, a potem czas wolny dla każdego. Ania z kuzynem poszli do ogrodu, pełnego zapachu cudownych letnich owoców. Uwagę ich przykuł widok wspaniałych i rumianych jabłek, które wyglądały tak pięknie, jakby je ktoś namalował. Ania wpadła na pomysł, żeby zerwać parę tych jakże dorodnych owoców i schować na później, ewentualnie zabrać, kiedy już będą wracali do domu – miała to być, taka ich mała tajemnica. Szukając miejsca na schowek, znaleźli jakieś wielkie betonowe rury, które ich zdaniem nadawały się na bezpieczną kryjówkę. Kiedy jabłka były już schowane, zaczął siąpić niewielki deszcz. Nic innego im nie pozostało, jak wracać do domu. Kiedy byli już blisko, dostrzegli ciotkę Ani, która przechadzała się boso po zroszonej przez deszcz trawie, a który to właśnie przestał już padać. Jurek podszedł do swojej mamy i ni stąd, ni zowąd, opowiedział o incydencie z jabłkami. Ania co prawda stała dość daleko, żeby usłyszeć rozmowę kuzyna z ciocią, ale obserwując ich gesty – domyśliła się, w czym rzecz. Była zła na kuzyna, ale też i na ciocię, która z kolei wszystko doniosła babce Jurka. Atmosfera nie była sprzyjająca, a cała rodzina patrzyła na Anię z takim wyrzutem, jakby kogoś zabiła. Nikt nic nie mówił, ale właśnie to było najgorsze. Kiedy zasiadali już wszyscy do wczesnej kolacji, babcia kuzyna poprosiła Anię do sieni i tam wymierzyła jej zasłużoną karę. Wytargała ją za uszy i przeciągnęła kilka razy powrozem, po czym dodała, że te zerwane jabłka miały konkretne przeznaczenie – miały dotrwać do Wigilii. Dziewczyna była wręcz w szoku, nie spodziewając się czegoś takiego. Spłakana wróciła do pokoju (gdzie ulokowała przyjezdnych babka) i poprosiła ciotkę, aby wracali do domu. Ta zgodziła się wręcz z łaską, wujek w ogóle nie odezwał się, a Jurek głupio się uśmiechał. Mieli zostać parę dni, a wrócili jeszcze tego samego dnia wieczorem. Ania w nocy nie mogła spać - męczyła ją gorączka, ale nikt o tym nie wiedział. Następnego dnia rano przeprosiła wszystkich i spakowała swoje rzeczy. Za godzinę, już jej tam nie było. Siedziała w pociągu do domu, gdzie czekała ją przeprawa z rodzicami, na wiadomy temat. Obiecywała sobie, że nie będzie się zwierzać z pobytu u krewnych, ale w tej rodzinie nie sposób było coś ukryć. Niby nie było jeszcze wtedy komórek, ani też telefonu stacjonarnego nikt nie posiadał, ale i tak zawsze, wszystko wyszło na jaw.

autor

Isia05

Napisany: 2017-10-13 Dodano: 2017-10-13 13:03:57

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie