WALENTYNKI NIEUSTAJĄCE

Jest raz w roku taki dzień,
Kiedy troski idą w cień,
Kiedy miłość w sercach mamy
Walentynkami go nazywamy.

W sercu zimy dzień przypada,
W lutym – czternastego on wypada.
Zwykle zima w krąg szaleje,
Ale serce miłość grzeje.

Tak więc chłopak i dziewczyna,
Słodkie chwile przypomina
I bez skrępowania wzajem,
Miłość sobie wciąż wyznaje.

Ja też swoją Walentynkę mam,
Którą bez pamięci kocham,
Nie raz w roku w święta te,
Lecz na dobre i na złe.

Moja Walentynka – to Bożenka.
Piękna była z niej panienka,
I chociaż latek sporo przybyło,
Nadal jest piękna – nic się nie zmieniło.

Ma piękną duszę i piękne ciało,
Ale to wszystko jest za mało,
Bo najpiękniejsze jest schowane,
Wielkie i pełne miłości serce kochane.

Jesteśmy razem i się kochamy,
A staż miłości – wciąż pogłębiamy,
Ma luba we mnie zakochana,
Wciąż kwitnie jak róża zaczarowana.

Jak róża na śniegu,
Czerwień w środku bieli,
W codziennym biegu,
Życie rozweseli.

Trzeba o swą miłość dbać,
By codziennie kochanej ją dać,
Za miłość każdego dnia dziękuję,
I Walentynki cały rok świętuję.

autor

czar45

Napisany: 2017-02-14 Dodano: 2017-06-01 07:43:03

Ten wiersz przeczytano 1202 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Walentynki

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie