*** /gdy przybieram/

(między pień a skazany wkradło się niepotrzebnie 'z')
- sorry za nieuwagę.

Nie robi się z pni chyba nic, pień z skazany na
dogorywanie. Rzadkość bywa czasami, że...
westchniesz z myślą iż tylko smolne
pozostało.
Wyjątkiem świętym od zasady, jest
nowy odrost, gdy wybije nowe zielone
z pnia próchnika, drzewo ożyje.

Powierzchowne rany same się zagoją
głębokie wymagają długiego leczenia...
piekny wiersz...
pozdrawiam z wieczorowym usmiechem;)

Twardy ten "mur" i szkoda tego drżenia, ech... Bardzo
ładnie.
Pozdrawiam :)

Świetny wiersz.

Mądrze o ranach, pozdrawiam ciepło.

są rany, które nigdy się nie zagoją
mniej ważne z jakiej materii jest strzała, ważniejsze
w jaki punkt boleśnie ugodzi
miłego dnia :)

Wyparte rany chyba lubią wracać, przepracowane czasem
mniej bolą.
Pozdrawiam z podobaniem dla metafor.

z pnia, też może być strzała, ale
wtenczas łuk musi być bardzo duży.
Pozdrawiam serdecznie

bardzo mądre tylko czemu takie krótkie ?

Mini bardzo ciekawa,
no cóż starzały są zbyt słabe, by mogły pokonać twarde
mury,
a my jak te strzały/osiki
drżymy na wietrze historii, poranieni i pokonani przez
mury, których nie jesteśmy w stanie przebić.
Pozdrawiam Wando z podziwem.
Grażyna.

Świetna i bardzo wymowna miniaturka
Pozdrawiam serdecznie :)

... Ale niektórzy próbują... No to chyba trzeba
zachować porządek, nawet, gdy on nie chce zachować
nas... A rozsądek to taka piekielna witalna siła, z
którą walczy bezstronna świadomość...

Aaaa, czasami zdarzy się mieć szczęście :-) Bo mur
akurat głośno chrapie, uśpiony wierszem ;-) ;-)

Znakomita miniaturka, Wando :-)
Pozdrawiam serdecznie :-) Bort.

Człowiek nie jest pniem, lecz gałązką, która ugina się
na wietrze i nawet może się złamać.
Pozdrawiam Wandę. :)

Wow! Świetna miniatura!
Pozdrawiam serdecznie :)