Walka o moją duszę...

Demony,każdy znas się z nich śmieje choc każdy może byc przez nie zniewolony.

Za dnia szepczą nam do ucha "zabij,zarżnij,zgwałc,oszukaj" lecz nie każdy z nas ich słucha.

Gdy idziemy w półmorku w rozpaczy każda zjawa swoim okiem nas zobaczy.

Brak nadziei,brak miłości to są ich ulubione słabości.

Przyciągane przez nasze dusze złem potargane nie dają nam życ.

Budzą nas w nocy swoim przeklętym śmiechem,duszą nas we śnie gdy przepełnieni jesteśmy złem i grzechem.

Rozsyłane przez Szatana w różne zakątki ziemi,sieją terror i zniszczenie a przelana krew to ich wielkie pocieszenie.

I chodź idąc ulicą widzę je ukryte niczym czarne wrony,nie poddaje się im,jestem już wystarczająco szalony.

I wiele nadziei mi zabrakło i wiary razy wiele,ja wiem że nie oddam duszy diabłu i złe chwasty z mego życia wypielę.

I nie upadne nie przeklnę Pana,chronic mnie będzie modlitwa wieczorna i ta z samego rana...

autor

The Silent Man

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-26 12:33:23

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie