Wchodzisz
Wchodzisz Swym blaskiem w granicę
ciemności
w pierzeje mroku z dzwoniącą miłością
stawiając pieczęć w oznakach proporcji
z siłą najczystszą reperując dłonią
Ty co stworzyłeś przeróżne stworzenia
wchodzisz Swym blaskiem w granicę
ciemności
gdzie zrujnowany detal rdzę rozszerza
wodami wlewasz łzę Bożej wilgoci
Powiewem wiatru w rozkosznej ambrozji
Ty nieśmiertelny i ponadczasowy
wchodzisz Swym blaskiem w granicę
ciemności
niczym ogrodnik by świat czynić wolnym
A my ludzkości jakże dziwne plemię
czy potrafimy być tego świadomi
że Ty potężny składając ofertę
wchodzisz Swym blaskiem w granicę
ciemności
autor
sceny życia wypływają
Dodano: 2024-02-13 16:04:44
Ten wiersz przeczytano 417 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobry przekaz z wiarą w tle.
Pozdrawiam serdecznie
Dzień dobry. Dziękuję za zainteresowanie. Wiersze
publikowane na tym portalu mam (w ok. 90 -95%) w
wydaniach książkowych. Pozdrawiam, życzę dobra.
Sprostowanie:
Forma to EMPAT.
Sprawdziłem na wychodne w sieci.
https://poetscollective.org/poetryforms/tag/abab-caca-
adad-eaea/
Powinno być 8-10 sylab, ale u mnie jest 11.
Muszę niestety teraz uciekać, do kościoła pora,
później tutaj zaglądnę, przepraszam.
Użyta forma pochodzi z sieci:
Rhyme Scheme
Abab cAca adAd eaeA
Miałem ją zapisaną w notatniku.
Coś na wzór cząstki wilanelli - a jednocześnie rozmowy
z Bogiem.
Refleksyjnie i z podobaniem.
Piękna reflekcja.
Pięknie z tym powtórzeniem wersu...
Pozdrawiam Wojtku :)
Piękny wiersz pisany wiarą.
Wiersz zatrzymuje w refleksji i zadumie. Ślę moc
serdeczności:)
Refleksje nad obecnością Boga w życiu. W tym wierszu
jest opisana symboliczna scena, gdzie Światłość
przedstawiana jest jako wejście do ciemności. Pokazuje
to, jak moc Światłości może oczyścić i naprawić, oraz
zadaje pytanie, czy jesteśmy świadomi i gotowi przyjąć
tę pomoc.
(+)