Wdowa!

Pół żartem pół serio.

Pewna kobieta wdową została,
Choć już niemłoda sama być nie chciała,
Tęskniła nieszczęsna , po nocach nie spała,
Aż tu nagle swą miłość po latach spotkała.

Ileż to radości w kobitę wstąpiło,
W oczach rozkwitała , patrzeć było miło.
Świat tonął w kolorach ona promieniała,
Do swego lubego na skrzydłach leciała.

A luby szarmancki i przygotowany,
Powitał swą Panią choć zdegustowany.
Lecz czemu się dziwić ona już nie młoda,
I czy w końcu w życiu tak ważna uroda?

Przełkną biedny ślinkę, w mankiet pocałował,
I szeptem wykrztusił -Będę Cię szanował,
W duchu zaś pomyślał dasz radę mój drogi,
Jak zdobędziesz pieniądze weźmiesz za pas nogi.

Cóż masz do stracenia, niewiele już możesz,
A wdówka bogata z długów wyjść pomoże.
Mieszka za granicą gdzie jeszcze nie byłeś,
Wiele już zyskałeś a nic nie straciłeś.

Tak sobie pomyślał cwaniaczek Maciepa,
Wnet też się przekonał, że to droga ślepa,
Wdówka była szczera i miłości chciała,
Więc na co liczyła też wkrótce dostała.

Były ciepłe słówka i miłość gorąca,
Prezenty, zabawy i spacery w słońcu,
Lecz wszystko co miłe też się kiedyś kończy,
Wdowa szuka wdowca, Maciepa pieniędzy.

Dorota Sidor.

autor

Dorota Sidor

Napisany: 2016-06-10 Dodano: 2016-06-10 12:43:29

Ten wiersz przeczytano 1962 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie