Web... (część ostatnia)

Wszyscy zdrowi i szczęśliwi,
tylko mnie ta sprawa dziwi,
że przez dobę, może dwie
– otoczenie zmienia się.
***
A ten trzeci – który igłą
straszył dzieci – teraz powziął
duże chęci, by świat cały
ochachmęcić

I wymyślił argumencik
na podziały was i nas.
Ogar już nie leci w las.

To las fruwa do każdego
i z biedaka bogatego
robi w mig.
A ty masz kwitnięcie fig
i przyglądasz się uważnie,
czy to ser (?) czy mleko kwaśne.

Zaś w powietrzu szepty moli
w groszku jasia do fasoli:

Damy zakaz i wirusa.
Niechaj wszystkich strach porusza.
Mus by w klatce swojej każdy
dogorywał już na zawżdy.

Na ulicy tylko w masce
wolno być...
na naszej łasce.

Komu to się nie spodoba
– może być ostatnia doba,
przed odlotem w wyższe sfery
i beż żadnej już afery...

Może wybrać whisky, sherry
nawet z samej Andaluzji.

Proszę? Słucham...?
Co ja słyszę, proszę państwa,
tylko bez takich aluzji.

Nikt nie zmusza do niczego.
To jest jedno z takich wyjść,
a ich więcej może być.

Z sali dał się słyszeć głos –
Wyspiańskiego jakby los
i rzucony w próżnię trzos.

Róg i próg, na oścież drzwi.
Dużo krwi. Jak dużo krwi.
Nad nią płynie biały cień.

(cisza w krąg
w samotniach śpią)


A tu płynie Nowy Dzień.

https://www.youtube.com/watch?v=rxxY4LP55Z4

autor

mariat

Napisany: 2014-08-21 Dodano: 2020-08-21 12:22:09

Ten wiersz przeczytano 1368 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie