Wedle Zua i Chaosu Teoria Miłości

Zua i Chaosu Teoria Miłości "Miłość? Popie*dolona, psychopatyczna ku*wa. Ma nóż w jednej ręce i granat w drugiej. Biega po supermarkecie i dręczy ludzi."

Kolejny papieros,
spadający żar.
Znowu ciągle gaśnie.

Jakaś doniczka.
Sztuczny kwiat
na żółtej serwetce.

Fioletowa świeczka,
mdły zapach.
Barwy, uczucia, myśli.

I ta muzyka w tle...
Lekki, przyjemny jazz.
Dziwnie mi to pasuje.

Puste krzesło na przeciw mnie.
Nic mi nie przeszkadza.
Moje chwile wolne od życia.


Mogę milczeć.
Mogę czuć.
Mogę myśleć.


Coś w głębi boli.

A może raczej
chwilowo ucichło
i w tym momencie
tylko uwiera?


Wątpię.
Ciągle wątpię.

Ale jest.
Pojawił się
i jest.

Wątpię,
choć już nie mam w co.

Profetyzm podsuwa mi myśl,
że kopię dołek,
w który kiedyś wpie*dolę się z łoskotem.

Ale niech będzie!
Niebezpieczeństwo
nadaje fałszywym kolorom
prawdziwych barw.


Mam jednak pewność,
że wrócę
do mojego czarno-białego świata.

Bo nic,
oprócz tych myśli,
nie jest wieczne
w moim immanentnym bycie.

Telefon milczy,
nie ma zasięgu.
Herbata się kończy,
niedługo czas iść.


Przyjaźń z psychopatyczną ku*wą?

Czas już iść. Jeszcze tylko jeden papieros.

autor

Iskierka90

Dodano: 2009-02-12 18:09:09

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie