Wędrowcy

Przybrane w gwiazdy złote, niebo granatowe,
Soczyście zielone drzewa, na zboczach górskich,
Od słodkich jagód leśnych usta fioletowe,
Szukając w ciemnościach szlaków stromych i wąskich,

Rozkoszując się każda chwilą zapomnienia,
Opętani wiatrem, księżyca blask podziwiają,
Z pasją w szumie trawy szukając natchnienia,
Do opisania cudów które oglądają,

Słodkie godziny beztroski na nagim szczycie,
Pijani pieśnią kwiatów, czekają wschodu słońca,
Zalał krwią Niebo, Ra wychodzący z ukrycia,
Łykają słodkie chwile świadomi ich końca,

Obudzi ich z nirwany szara rzeczywistość,
Jagody słodkie Goryczą ktoś im przyprawi
Znowu Mgłą zasnuje się Horyzontu krwistość,
Bo szczęście nigdy u nich długo nie zabawi.

Dla Tych co nocą z 27 na 28 lipca bawili się na skrzycznym.....

autor

sauron

Dodano: 2005-07-28 21:37:00

Ten wiersz przeczytano 378 razy

Oddanych głosów: 1

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie