Wędrowiec

20.07.2006 - 20.04.2007

ścieżyną życia krętą pod górę
smagany deszczem szedłem pod wiatr
zziębnięty bez wiary w jutro
kroczyłem ślepo w stronę nicości
głodny dotyku i dobrego słowa
szukałem sensu mego istnienia

na skraju drogi usłyszałem szept
który stał się mym kompasem
wiatr ucichł a w oczy zaświeciło słońce
w dali dostrzegłem Ciebie
i już wiem gdzie jest kres mej wędrówki


z Tobą chcę poznawać to co nie poznane
być Twą opoką i parasolem w pochmurne dni
płakać gdy szlochasz i śmiać się do łez
Tyś moim słońcem pięknym motylem
z Tobą chcę żyć przy Tobie umierać

dziękuję że jesteś

autor

Maciej Gerasz

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-20 08:34:38

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie