Wędrówka

Kroczymy ścieżką świadomie wybraną,
Przez trudne szlaki nieżyczliwości,
Mówimy mową zapomnianą,
Co odeszła z przodkami, po których dziś tylko kości.

Idziemy pod sztandarem niezależności,
Pod wiatr, pod górę, zawsze pod prąd,
Do walki zawsze w gotowości,
Nie straszna nam dżuma, ból, ani trąd.

Z wiarą w zwycięstwo brniemy do przodu,
Przez lasy, przez góry, przez morza niezgody,
Wykończeni wędrówką padamy z głodu,
Na końcu czekają na nas nagrody.

Tęsknota za domem, za dziećmi, za żoną
Grupa wędrowców, niosąca pieśni.
Niektórzy padają, w kałuży toną,
Ubrania zniszczone, cuchnące od pleśni.

Wędrówka bez końca, bez chwili wytchnienia,
Czas skończyć, zawrócić, zrozumieć.
Dlaczego my wybraliśmy takie cierpienia?
Padamy na twarz, poddać się też trzeba umieć.

Umieram zmęczony, w połowie drogi,
Skończyłem wędrówkę za wcześnie.
Zabierzcie mnie stąd jakiekolwiek bogi,
Nadszedł zasłużony odpoczynek. Nareszcie.

Jakub Lewandowski Płock 14.09.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-09-14 Dodano: 2006-11-13 00:23:57

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie