Wędrówka po piekle

Poszłam sobie raz do piekła,
moja głowa na to rzekła:
'co Ty chcesz zobaczyć przecie,
to wszystko jest na świecie;
ten fałsz i obłuda,
te sceny dantejskie,
plagi egejskie, niczym kotłownia,
istna katownia.'
Ale ja ciekawa byłam,
w takie zło piekła nie wierzyłam.

Drzwiczki były zbyt gorące
i się same otworzyły,
chciały by me oczy zobaczyły
jakie sceny się za nimi kryły.
Ciała wirowały,
twarze wykrzywiały,
biły się, rwały,
nienawiścią przesączone,
złem przesiąknione,
wyły z bólu i wściekłości,
obgryzały się do kości.
Żar, gorąco, niczym rozgrzany piekarnik, a na każdym kręgu strażnik.
Nie wytrzymam i zawrócę
z demonem się nie pokłócę.
Każdy tutaj jakoś żyje,
z bólu wyje, ale żyje.
Gdyż to jego wybór świadomy,
sam poniżał i jest poniżony.
Po wędrówce odpowiedziałam na swoje pytanie;
Czym się piekło różni od naszego świata?
Tym, iż tu wielu ma swojego kata,
a tam oni dobrze wiedzę, że to ich przeznaczenie,
że za zło zapłatą jest wzajemne poniżenie.

Inspiracją była; "Boska komedia".

autor

Rockmanka

Napisany: 2007-01-13 Dodano: 2007-01-13 18:15:34

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie