WĘDRUJĄCA DUSZA

powiem brzydko mózg zjedzą robaki potem je ptaki
wkońcu atomy się dostaną w człowieka może za 500 lat
plus 100życia i 100lat niedokładności.

ładnie i ciepło, pozdrawiam

Twmat ciekawy i trudny do skomentowania odnośnie
duszy i życia
po śmierci. Od milionów lat ten problem
jest rozpracowywany przez różne wiary
i naukowców. Np. Swiadkowie Jechowej
twierdzą że człowiek niema duszy, nasza wiara
chrześcijańska też jest pokręcona
z niebem, czyścem, piekłem i diabłami.
Są ciekawe zjawiska na świecie co potwierdzają dowody
inkarnacji, kiedy urodzi się zna z przeszłość jak by
wcześniej mieszkał na ziemi. Może kiedyś
naukowcy rowikłają tą tajemnicę. Moja bratowa musiała
być wcześniej koniem
bo całe życie harowała jak koń, Pozdrawiam.

A, któż się nad tym nie zastanawia ręka w górę!

reinkarnacja wciąż jest zagadką...myślę, że odradzamy
się na nowo w innym ciele w innym miejscu...wiersz
ciekawy, refleksyjny...pozdrawiam

hmmm... jestem jak najbardziej za :-)

co po śmierci...odwieczne pytanie,zawarłaś w wierszu
ciekawe rozważania...

często się nad tym zastanawiam, ale nie umiem
odpowiedzieć na to pytanie. Zadumałam się nad
wierszem. Pozdrawiam :)

ja mam wrażenie, że tak, często coś śnimy i nie wiemy
skąd takie sny, jakbyśmy raz to już przeżyli

Tak sie zastanawiam,czy bym chciala zeby po smierci
moja dusza znowu byla w jakims ciele.
Chyba wtedy gdyby nie bylo to gorsze zycie a nawet
lepsze...bo jak mowi przyslowie mozna
trafic z deszczu pod rynne. Pozdrawiam.
Jestes bardzo plodna poetka skarbie 323F.
Trzymaj tak dalej.

Pięnie napisane. W niebie te dusze mogą się odnaleść.

Samotna w niebie, czuję zachwianie optymizmu.Wiadomo
bywa ciemno, bywa jasno, życzę ciepłego, słonecznego
klimatu.

Jeszcze raz w obcej skórze, dobre pytanie ino skóra
aby się trafiła w miarę porządna, mało zdarta :)

Żyjemy raz. Wiecznie. Dziękuję za piękne słowo. Mało
tej przyjaźni wokół.

wolę tak myśleć, ale "sama samotna"...hmmm trochę
zastanawia, bardzo mi się podoba, jeden z lepszych.