Wena

Weno przyjdź do mnie i nakarm mnie bym nie mógł zasnąć dzisiaj,
bym przy świetle gwiazd i księżyca, słuchał ciebie i twe myśli spisał.
Kochał cię i nienawidził za to...że jednak mnie odwiedziłaś.


Wena to natchnienie budzące się w nas nagle w chwilach zakochania,
czy innych skrajnych uczuciowych stanach miłowania.

Samotności, bólu, zwątpienia, gniewu tęsknoty czy żalu,
pustki w sercu lub zapełnieniu miłością, bijącą od nas pomału.

To potrzeba wylania myśli z najgłębszych duszy toni,
najczarniejszych jak kir najjaśniejszych jak ślubny wianek na skroni.

Spływająca na nas z księżyca pełni, ze złotych gwiazd w nocy.
Z błękitnego nieba, żółtego słońca - pełnego czaru i mocy.

Kiedy jest głównym aktorem podczas każdego zachodu i wschodu.
Kiedy już kładzie się spać czy dopiero wschodzi za młodu.

autor

dawidny

Napisany: 2004-06-06 Dodano: 2016-06-16 09:59:22

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie