Wewnętrzne rządy (spór o miłość)

Czymże jest miłość
Jak nie kalectwem
Grzmiały obawy o przyszłość.
To ci się śniło
Zamilcz więc serce
A z czasem i oczy wyschną.

To coś - po pierwsze
Rzeczywistości
Nogi podcina jak mieczem.
A najważniejsze
Bo nigdy dość ich
Jest dbać o dobra konieczne.

Musimy stawiać
Czoła obawie
Żeby co mamy nie prysło.
A potem w pamięć
Jak zawsze prawie
Wpiszemy: "znowu nie wyszło".

Tu poprzez zmysły
Tylko umysłem
Świat pojmujemy niestety.
I on, choć bystry
Musi jak wszyscy
Mieć na sztandarach monety.

A miłość owa
Nicości dzieło
I tym podobne herezje.
To tylko słowa
Które się wzięły
Z jakiejś podrzędnej poezji.

A w pewnym stanie
Podatnym na nie
Zaburzyć mogą percepcję.
Na tym przykładzie
Widać dokładnie
Jak źle wpłynęły na serce. 

To jest niezdrowe
I w pewnym sensie
Działa jak jakiś narkotyk.
Rozstraja głowę
I zwykle niesie
Ze sobą tylko kłopoty.

Nikt nie zaprzeczał
Milczeli jak głaz
Władzy przerywać nie sposób.
Lecz siłą rzeczy
Raz na jakiś czas
Serce dochodzi do głosu.

Dowodów wam brak
A i poglądy
Macie skostniałe i błahe.
I widać, że tak
Jak wszystkie rządy
Podszyci jesteście strachem.

Wam jest nie wolno
Nawet na chwilę
Nie mieć nad wszystkim kontroli.
A ona wolna
I w swojej sile
Rozkwita nawet w niewoli.

I w tym jest problem
Że, tak jak sądzę
Nie wiecie o niej zbyt wiele.
Dlatego ciągle
Karmicie rządzę
I mami was złoty cielec.

Więc, ja dziękuję
I z przekonaniem
Zostawiam ten ślepy pościg.
Zaryzykuję
Mam swoje zdanie
Odchodzę w imię miłości.

Na bal dziecięcy
A nie do elit
W rządzie juz nie masz udziału.
I kamień z serca
Z ulgą westchnęli
Jednego mniej do podziału.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2023-11-10 Dodano: 2023-11-10 19:37:00

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie