wiara - lina_91

ślepymi oczami
ociemniałymi okularami
odpycham wyciągnięte
krwią splątane ręce
krzyczę błagam nie!
zabierz ją ode mnie!

kopniakiem żalu
przenikam przez jej serce
niby mały duszek pokutuję
w milczeniu
chory musi mieć ciszę
i tylko łańcucha brak

serce z platyny - czerwone
a przecież ono nie rdzewieje?

więc jeszcze raz i jeszcze
śpiewam cicho kołysankę
ona nie słyszy a ja
wierzę że nie mówię do ściany
bo przecież kazali mi
wierzyć w życie i co

teraz mam przestać?

autor

Freedom

Napisany: 2007-01-14 Dodano: 2007-04-26 11:34:37

Ten wiersz przeczytano 379 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie