Z wiarą w życie

Przykuwam wzrok odziany smutkiem
ku waszej mogile, garstką ziemi wypełnionej.
Urywają się myśli jak płomyka drganie,
gdy w milczeniu powtarzam:
- Wieczne odpoczywanie.

A jesień złoci się, purpurzy,czerwienieje.
Biel chryzantem odbarwiła czasu bieg.
Wiatr unosi gdzieś w błękity spokojne wołanie
cichym tchnieniem wyproszone:
- Wieczne odpoczywanie.

Krucha chwila tu na ziemi prochem już została,
lecz nie sposób jest zapomnieć serca, które biło.
Zanurzone w płomień znicza przemijanie,
żywym drgnieniem niechaj wskrzesi

- Wiarę w życie - z Tobą Panie.

Paź. 30. 1014.

autor

Krysy

Napisany: 2014-10-31 Dodano: 2014-10-31 03:02:20

Ten wiersz przeczytano 1275 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie