Wiatr
Rozszumiał wiatr jodły drzemiące,
przykryte śniegu lśniącego czapami.
Drżały rozkołysane w pół objęte,
strachem przeszyte, rozchybotane.
Żywioł to wielki, nieokiełznany,
zostawia za sobą moc zniszczenia.
Drżą przed nim ogromnych drzew masywy,
życie gaśnie, na długo zamiera.
autor
wiki20
Dodano: 2016-12-11 16:34:20
Ten wiersz przeczytano 1494 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Przyroda jest ukojeniem często także zagrożeniem
'przykryte czapami lśniącego śniegu' - tak czytam
'drżą przed nim ogromne masywy drzew' tu też
niepotrzebna inwersja
Jak zostawia to przeważnie za sobą. Reszta OK
wiatr jak spotka się z ogniem to tak figlują szaleńcy
ciekawy
miłego dnia :)
Empatia do jodły :)
+ pozdrawiam
Ech, wiatr tak lubi, za bardzo nie przepadam za nim,
ale od czasu do czasu...
Udany wiersz, z przyjemnością się czytało. Pozdrawiam
virginio i życzę spokojnej nocy)
Bardzo ładny wiersz
virginio. Bardzo!
Dobranocki. Dziękuję!!
Pozdrawiam serdecznie:))
dziękuję za odwiedziny i komentarze,,pozdrawiam
serdecznie
Z wiatrem nie ma żartów.
Pozdrawiam :)
poprawiłabym na lśniącego śniegu. bardzo ładny wiersz.
obrazowo i ładnie
ładny wiersz, żywioł, siła nie do okiełzania -
próbowałabym tylko "zejść z powtórzeń" wyrazu moc.
Super ukazujesz oblicze wiatru
pozdrawiam
Piekny obrazowy wiersz Wiatr potrafi poczynic
zniszczenia ale woda lub inny zywioł również
Pozdrawiam bardzo serdecznie :)
U nas w górach tez wieje...bardzo ładny wiersz.