Wiatr gonczy

Spogladasz na mnie niebieskimi oczyma,
Ja pisze na komputerze.
Napisze wiersz, choc wena mnie sie nie trzyma.
W co ja wlasciwie wierze?

Czy w to, ze jestes ze mna noca i dniem?
Ze mowisz mi piekne slowa?
Ze dales mi podroz, ktora moze byc snem?
Po coz wiec taka mowa?

Za kilka miesiecy wszystko sie zakonczy...
Powroce tam, skad przybywam,
A Ty dalej popedzisz niczym wiatr gonczy...
A ja? - bohaterke zgrywam!

Muzyka klasyczna wypelniaja te cisze,
Co ja Wam jeszcze doloze?
Moze i to, ze serce "teraz" kolysze...
Wspomnienia do serca wloze.

Obejrze swe zdjecia i filmy z oddali...
Usmiechne sie do tej chwili...
Poplyne na wspomnieniach z podrozy fali
To nic, ze serce me kwili...

Nie myslec wiec teraz, co bedzie potem!
Cieszyc sie ta jedna chwila!
Bo chwilka mala, bedzie w zyciu mym zlotem.
Mysli, slowa... sie wszak myla.

Patrze wiec teraz w Twoje niebieskie oczy!
Usmiechem witam te chwile.
Ten jeden moj usmiech niech Cie zauroczy!
Czy tak? Czy tez sie pomyle?

autor

australijka

Napisany: 2008-01-28 Dodano: 2008-01-28 06:53:14

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie