Wiatr pt.1

...dla wiatru we włosach...

wiatr...
przemieszczające się powietrze przemykające pomiędzy palcami gdzieś w dal...
dotyk delikatnych dłoni na twarzy i we włosach...
czy wiatr nie jest wspaniały?

noc...
ciemność otulająca ciało jak ciemny aksamit...
swoim chłodem i delikatnością trąca ramiona...

nocny wiatr...
gdy ciało otulone jest ciemnością jak aksamitem, pieści skórę jak delikatny dotyk drobnych dłoni...

biec w niekończącym się pędzie przez noc, czując dotyk wiatru na dłniach...
pozwolić unieść się sile czerpanej z mroku kryjącego przed wzrokiem innych...
odnaleźć cel...
odmaleźć miłość na końcu tej gonitwy...
odnaleźć ten czar będący czymś więcej niż nocny wiatr...

...obyś nigdy nie przestał wiać...

autor

Zapomniany1989

Dodano: 2005-08-01 23:22:49

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie