Wichrowy duch
Wicher mój pusty
oddech życia dziwnie chłodny
nie chce wtulić się w usta
dni ostatecznych i dni sądnych
Wszelkie ślady wichrowych zamieci
klęczą czyniąc pokutę
czyszcząc serce otrutę
z brudu wiatru -z łez dzieci
Dlaczego dni ze sobą są powiązane wstęgą
której nie da się przełamać
mocą ludzką -ani naturalną potęgą
ukształtowanego niepokonanego ciała ??
To co człowiek stworzy - zniszczy jeden
podmuch
oddychającego ,nastepnie uduszonego
przez armię szalonych much
wietrznych -planeta demona szalonego
Którego nie przewidziany przez nikogo
ruch
nie następuje wtedy kiedy powiedziała
wszystko wiedząca wyrocznia gdy ukazał się
duch
z duszą która nie wyszła jeszcze z ciała
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.