Wieczność
Cierpię...
W moim sercu nie ma już miejsca na
szczęście,
Bo straciłam to, co dla mnie
najważniejsze.
To jest jak cierń, wbity tak głęboko,
Że go ludzkie nie dostrzeże oko.
Niemą burzą przetaczają się uczucia,
Miłości spragniona, samotna dusza.
Jak w kalejdoskopie ludzkich myśli
Niebo i Piekło dla Niej porusza...
Aż spojrzy w oczy, które kochała,
Żyjąc jedynie dla Tej Chwili.
Ogniem i Wodą Cisza nastała,
Wróżbę spełnili...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.