Wieczność To Przeszłość

Pamięć minionych czasów,
Minionych żalów i wzruszeń,
Pamięć chwil zwiewnych, jak mgiełka
Co się sennym krokiem kładzie wokół lasów.
Myślałem wtedy, że sam najgrubsze mury wykruszę,
Wszystko było możliwym... i Ty na wyciągnięcie ręki...
Lecz cofnąłem ją przed strachem,
By dalej cierpieć te wszystkie męki...
Po dziś dzień cenę za to płacić muszę...
Do dziś cierpieć katusze...
Od wtedy już minęło parę lat,
Każde z Nas przeszło osobno drogi szmat,
Każde z Nas daleko od siebie,
Uczyło się życia, od kogoś innego brało pomoc w potrzebie...

Tak wiele rzeczy zmieniło się,
Lecz Ty nadal uparcie pięknością onieśmielasz mnie...
Tysiąc gwiazd jaśniejących na firmamencie,
Nagle blednie przy Tobie i ginie w odmęcie...
Po stokroć jaśniejesz więcej...
Po stokroć goręcej...
Jak Anioł porażasz doskonałością...
Jak motyl zwiewnością i delikatnością...
Jak obłok gnany oddechem natury...
Jak ciepły cichy szept, co nas otacza...
Wypełnia... przenika... i wkońcu wbija swe pazury...
Powiew doskonałego tchnienia,
Co się wciąż wymyka,
I wciąż z daleka przywołuje wspomnienia...

To Ciebie widzę na jawie i śnie,
Myśl prześladuje nocą i dniem,
W głuchej ciszy słychać tylko Twój głos...
Lecz czas zapomnieć, czas wreszcie spalić przeszłości most...
Chociaż teraz już wiem napewno,
Że jesteś dla mnie muzą zwiewną,
Tysiącem łez i pocałunków,
Że jesteś moją królewną...
Tysiącem westchnień i smutków...
Milionem myśli i chwil, Ty do końca mych dni,
Będziesz w mym sercu - obiecuję Ci...

A serce moje... serce, które nadal płacze i krwawi...
Własnymi łzami się dławi, bo straciłem nadzieję...
Straciłem wszystko... bo straciłem Ciebie...
Tego już dłużej nie zniesie... i nigdy nie strawi...
Na zawsze w nim znajdziesz miejsce swe,
Od Ciebie nie żądam nic, niczego nie chcę...

Ścięgno życia nadal kochaj nad wszystko mówi,
Jednak rozum karze zapomnieć i wszystko tłumi,
To lepsze niż wiecznie kochać się skrycie...
Ostatni raz patrzę takim wzrokiem,
Ostatni raz wodzę namiętności okiem,
Ostatni raz tak wyjątkowe serca bicie,
A pierwszy raz na zawsze żegnam się
Z Tobą, lecz witam nowe życie...
Takiego samego już nie spotkasz mnie...

Wieczność to przeszłość...


Ćwierćpoeta Gensty
27.10.2oo6r.

autor

Ćwierćpoeta Gensty

Napisany: 2006-10-27 Dodano: 2006-12-11 13:48:20

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie