Wieczny...(2 wersja )

Dla Niego, niech nadal siedzi na tym krześle...

Wieczny...

kryje się
w spokojnym domu
gdzie tylko cisza wrzeszczy,
a życie się
przymila śmierci

On

wszechobecny
w pustym krześle
w czarnej bieli


ręką dotyka nicości


nieposkromiony
świeci światłem
prostej żarówki
Jego głos odbija się
od ścian tworzących moje ego

On

zwierze umiera - jest
człowiek się rodzi - był
żarówka zgaśnie - On zostanie

Niech Jego głos odbija się od moich ścian...

autor

blazej01

Napisany: 2006-09-08 Dodano: 2006-09-08 16:09:42

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie