Wieczór w centrum Warszawy

I ja czuję to coraz bardziej
Też jestem w tym rozdartym
Chorym świecie
Każdy nosi w sobie swoją tajemnicę
Każdy gdzieś głęboko płacze
Choć na zewnątrz krzywi usta do uśmiechu
Każdy ucieka
Nikt nie wie dokąd
Każdy chciałby odnaleźć szczęście
A ja patrzę i nic nie rozumiem
Boli mnie to
Wiem
Ja też jestem jednym z nich
Nie jestem sam
Skąd ten ból samotności
Gdy przedzieram się wśród tłumu
Zlęknionych twarzy
Nikt nie zauważa
Mych nieśmiałych spojrzeń
Tylko
Samochody
Latarnie
Okna

autor

vento

Dodano: 2006-12-09 22:30:18

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie