Wieczorne wyznanie
Już Anioł wieczoru
zalewa pejzaże
i niebo z ziemią miesza
w spokoju układają się troski
modlitwą zmierzchu
przywołuję Ciebie
dopóki jesteś ze mną
niczego się nie lękam
Patrzę na tumany mgieł
odbite w cierniu Twej męki
Pozwól mi dostrzec
maleńką kroplę krwi
przelaną za mnie
kiedyś i dziś
Chcę odpowiedzieć
na Twoje wołanie
zanim odpłynę w wieczność
autor
Grażyna Sieklucka
Dodano: 2014-11-07 20:21:36
Ten wiersz przeczytano 1532 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (56)
piekne wyznanie pozdrawiam
piekne wyznanie pozdrawiam
Piękne wyznanie wiary... Osobisty i szczery wiersz,
bardzo mi się podoba!
Bardzo ładnie, pozdrawiam:)
Może być tak i tak Kaczorku.
Dziękuję Tobie i wszystkim Gościom za odwiedziny: Oli,
Grażynce, Ani,
Makownikowi. Ukojnej nocki.
Z wiarą można góry przenosić...
Prawdziwa modlitwa, Grażynko:))
Bardzo ładnie Grażynko. Pozdrawiam
Grażyniu, to jest po prostu piękne. Ale dlaczego
wieczność nie lepiej zanim odpłynę w sen :)
Cieplusio pozdrawiam życząc dobrej nocy paa
Piękna refleksja pełna miłości i wiary...
Piękny wiersz :) Pozdrawiam!
Piękny,refleksyjny wiersz z akcentem wiary.Bardzo mi
się podoba Grażynko jego obrazowanie.
Pozdrawiam serdecznie:)