Wiejąca przed siebie droga życia

Dwa liście na różnych drzewach sobie wisiały…
Nie znając się nawzajem.
Nie znając toru swojego losu.
Podmuch wiosennego wiatr, ich od drzewa nagle oderwał.
Po samotnym locie wiatr…
Przypadkowo ich drogi zjednał.
Po krótkim spotkaniu coś się wydarzyło…
Nagle ich serce jednym rytmem zabiło.
Liście to poczuły.
Więc cieszyły się każdą sekundą, tej chwili.
Wiatr wspaniałomyślny; cudny prezent im sprawiwszy.
Lecz swą drugą twarz pokazać; zawistne im życie nie oszczędziło.
Wiatr zanikł, liście rozdzielając.
Jeden opadł na ziemię,
Drugi dalej przez polanę życia frunął.
Ciągle myśląc o sobie nawzajem.
Cierpieć musiały srodze nasze liście.
Ten, który poleciał dalej poznał inne życie, może lepsze?
Tego nikt nie wie.
Ten który spadł tak boleśnie na ziemię.
Wpadł w tarapaty…
W swych problemach nie potrafił dać sobie rady.
Pogrążał się głębiej, aż na dnie wylądował.

Moje pytanie to czy: Piękne wspomnienie, zdoła go uratować??

autor

goR

Napisany: 2008-07-16 Dodano: 2008-07-17 15:56:26

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie