Wiek

Dla JPII...

Wieczny wiatr szumi wokół sosen
Ptaki niewielkie żalą się bezgłośnie
Wielki Człowiek u podnóża gór wciąż duma nad losem
A na jego widok w sercach miłość rośnie

Każdy chciał poznać Wielkiego Człowieka
Każdy chciał słuchać jego słów uroczych
Lecz już zapóźno dla Małego Człowieka
Bo Wielki Człowiek ku wieczności kroczy

Odchodzi na wieki tam gdzie szumią fale
Odchodzi na wieki tam gdzie śpiew skowronka
Lecz dla niego twoje serce małe Będzie jak za wezwaniem dzwonka

Odchodzi na wieki tam gdzie wielki strumień
Cicho płynąc karmi dusze żywe
Gdzie szum drzew opowiada o dziejach pokoleń
Tam i my pójdziemy przez ruiny parszywe

I będziemy oglądać chwalebne oblicza
A wspominając czasem nasze ziemskie życie
Zstępować będziemy by wśrod wiatrów odbicia
Wyśpiewać historię wspomnień w zachwycie

I czekać będziemy dopiuki świat cały
Historii pokoleń nie zatoczy koła
Lecz czasu nie mierzy tylko człowiek mały
Bo on będzie czekał aż Wielki go zawoła

...który zawsze będzie z nami

autor

madziunka118

Napisany: 2005-04-25 Dodano: 2006-10-21 12:45:17

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie