WIEK DOJRZAŁY

nieustannie obrastamy
mchem czasu

już dawno
wypuściliśmy z rąk
młodość
a ciągle nie możemy
pochwycić
prawdy o sobie

codziennie przebieramy się
w wymyślone postaci
nie mając pewności
kim jesteśmy

zmieniamy się
powoli
w jałowe pojemniki
w których
jak cięte kwiaty
więdną nasze umysły

jeszcze nasza potrzeba
miłości
walczy
z brakiem miłości
choć wiemy
że zwycięży
obojętność
i przyjdzie czas
że starczy nam sił
tylko na to
żeby się
pochylić

autor

KapRysiek

Dodano: 2005-07-01 00:46:52

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie