WIELKANOC

Wielkanoc – czas pojednania
I Szatana z duszy wygnania
Pozbycia się swojej złości
Bo to czas pełen miłości.

Każdy robi rachunek sumienia
Aby pozbyć się grzechu brzemienia
W kościele szuka rozgrzeszenia
A wśród ludzi przebaczenia.

Lecz z tym zawsze jest ambaras
Aby wszyscy chcieli naraz
I przepraszać i wybaczać
Z prostej drogi już nie zbaczać

Ale kłopot zawsze w tym
Że wybaczać – prosto im
Lecz przepraszać, nagiąć dumę
Problem – woła o zadumę.

Kto jest winny – kto niewinny?
Przeprosiny być powinny?
Może jestem wyjątkowy?
I do Świąt – już gotowy.

Ten dylemat rozważa każdy sam
Nikt nie pomoże w tym nam
Lecz pamiętajmy, że nadrzędną wartością
Jest czyste sumienie, przepełnione miłością.

autor

czar45

Napisany: 2017-04-10 Dodano: 2017-06-18 07:12:04

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie