Wielki
w małych gestach jest zawarta tajemnica
twojej osobowości
rozdając je
nie prosząc o cokolwiek
poznają cię kim jesteś
wielcy
nie chcieli pomników
a jednak im postawili
ty również
a choćby od banalnego
możesz stać się kiedyś nim
bycie takim
nie jest się za życia
lecz wtedy
kiedy tego kogoś
już braknie
autor
gabriel123
Dodano: 2021-06-29 14:29:48
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
zgadzam się z puentą,
pozdrawiam
Ciekawe rozważania.
z tymi trupami to ciekawa koncesja
Ciekawa refleksja, myślę, że to śmierć wszystko
weryfikuje, nasze czyny, czyjąś twórczość.
Często też doceniamy, po czasie kogoś, gdy już go
zabraknie, niestety :(
Wiersz mi się podoba, choć końcówkę widzę inaczej, ja
bym napisała np. -
bo takim nie jest się za życia,
lecz wtedy, gdy już kogoś
nie ma/ braknie.
Pozdrawiam wieczornie :)
Ciekawe.
Jak ktoś jest trupem to już nic nie może.
A pomniki i figury to już wcale. Strata pieniędzy i
czasu mz.
Pozdrawiam :)
wszystkie uczynki mówią o tym jacy naprawdę jesteśmy
czy mali czy wielcy...pozdrawiam :)
No tak, ale owa postać po śmierci wielbiona nic nie
wie, lepiej by jej okazywać sympatię za życia. I
odwzajemniać się dobrymi uczynkami.
najczęściej doceniamy kogoś dopiero po śmierci...
Tu mi się przypomniał Papież Jan Paweł II- nie chciał
pomników, a jeśli już to żywe( szpitale, hospicja),
ale myśmy go nie słuchali.
Bardzo dobry wiersz.
Niestety często jesteśmy doceniani jak nas już
zabraknie. Pozdrawiam serdecznie:)