wielki powrót

Ty wiesz skarbie, nic nie będzie jak dawniej :*

Dawno temu, w którąś zimę,
Przytulałeś swą dziewczynę,
Powtarzałeś do znudzenia:
'Tyś jest jedna i jedyna'!

Minął mróz, minęły chłody,
Chłopcu zniknęły amory.
A dziewczyna zapłakana,
Bo została nagle sama.

Rozżalona, bez miłości,
Wokół pełno okropności.
A ty chłopcze, gdzieś daleko,
Z drugą kręcisz już kobietą.

Znowu nastał mróz i śnieg,
Ja chcę skrócić czasu bieg!
Coś takiego! Któż w oddali?
To ten potwór co serca rani!

Łkał jak bóbr i przepraszał,
Swą dziewczyną chciał mnie ogłaszać,
Słodkie słówka, komplementy,
Wszystko robił dla zachęty.

Mądra główka, wie co robić,
Już wie, że nie może się zgodzić.
Skarbie drogi, odejdź w dal,
Na twą sztuczną pozę, ja po prostu... kicham!

Chociaż nic nie łączy nas, wciąż poświęcam Ci mój czas, pisząc wiersze... ;)

autor

żorżet

Napisany: 2007-03-31 Dodano: 2007-03-31 11:54:28

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie