Wiem, że umieram...

Tak trudno zostać, a jak ciężko odejść...

Drogi pamiętniku...
wiem, że umieram.
Dziwna jest świadomość, że się w i e...-
Gdy tak umieram,
nie jest mi żal, że odchodzę,
nie mam na to czasu.

Drogi pamiętniku,
myślę, że nie do końca tak naprawdę w i e m.
Czasem gdy zamykam oczy
i w myślach mówię wszystkim: "Żegnajcie"
słyszę krzyki,
głosy, które proszą.

Pamiętniku, posłuchaj!
A potem,
bardzo powoli, jakby po długiej walce
staje się światłość.
I ze łzami w oczach,
dziękuję Bogu za następny dzień życia.

Pamiętniku,
jeśli dziś się nie obudzę,
bo zapomnę przez sen oddychać,
powiedz im,
że gdziekolwiek jestem
kocham ich.

autor

Trucizna Boga

Napisany: 2006-05-20 Dodano: 2006-05-21 14:12:41

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie