Wiersyki
wiersz gwarowy
Wiersyki.
Wy moje wiersyki
boskiem, nieobute
z serduska samego
na góralskom nute.
Takie samosiejki
nika niekształcone
na góralskom nute
piyknie ułozone…
Do holnego wiatru
co mi nuty duje
do śpiywu skowronka
co słonecko cuje…
Wiersyki, wiersyki
skąd wy sie bierecie
na moim serdusku
same się siejecie.
Komentarze (25)
I ładnie sieją się autorce te wiersyki na góralskom
nute.Słoneczko je oświetla i wietrzyk halny owiewa.
Skoczne, sercem pisane.
zabawnie ujete skad wierszyki sie biora :))
kiedys rowniez napisalem zabawny o tym jak powstaja
:))
dlatego tez bardzo przypdl mi do gustu
pozdrawiam
Jo tak cosi cujem, ze Boży talent jak jaki wielgi DAR
dostałaś, a teroz wiersykami robis kozdemu z nos
wielgi PREZENT... Artystycznej "płodności" życzę!
To wielkie serce i talent:)
Samosiejki to najpiękniejsze kwiaty ,cieszą oczy
,siejesz nam w swoich cudnych wierszach.Czuję nawet
ich zapach.
Wierszyki może siać tylko Pani poezji Wena.
Jo se takoj mylem ze te wase wiersyki wychodzom ze
samiuckiego srodka wasej piknej dusy i ku uciese nos
wsyckik co ich cytajom.
Sieja sie w serduszku bo masz piekny talent. Lubie Cie
odwiedzac , jestes jak swiezy zapach polskich lak...
Oby jak najwięcej z Twojego serduszka ich było, bo to
się daję wyczuć, że sercem piszesz!
Skąd się biorą? Prosto z twojej duszy przez serce na
papier a potem w świat...