________

Tną słowa niczym ostry nóż
i czyn we krwi zbrukany,
bezradnie zamilkł Anioł Stróż,
kto nam zagoi rany?

Ile już granic, ile miejsc
przeszło na drugą stronę,
pozostać czy następną przejść,
przekreślić sny zranione?

Odwrócić wzrok, i śmiać się w głos,
zagłuszyć szept swej duszy,
ku niebu unieść dumnie nos,
raz jeszcze w ciemność ruszyć?

I tam i tu, brak innych słów,
a wiatr już nie chce śpiewać,
odbity cień schylonych głów,
czas nam już zmarłych grzebać.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2009-03-02 03:04:41

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie