***

Jej czas już się kończy.
Po policzkach wciąż płyną łzy.
Zapatrzona w jego zdjęcie
Cierpi…
Przed oczami już tylko setki krzyży…
W myślach bramy niebios…
W ręku gruby sznur…
Dlaczego nikomu na niej nie zależy?
Czy nic jej już nie ocali?
Zabrnęła za daleko…
Odwrotu już nie ma.
W głowie czuje tylko bicie jego serca…
Wiara?
A co to takiego?
Nadzieja?
O tym już dawno zapomniała…
Miłość?
Coś, czego nigdy nie zaznała…
Kochała go tak mocno.
A przecież miłość przenosi góry…
Jednak ta historia nie kończy się optymistycznie.
Bynajmniej dla niej…
Ona odsuwa się w cień…
By on mógł żyć pełnią życia.
Jej świat już blednie.
Traci wszystkie barwy…
Ale ona… Ona przyzwyczaiła się już do szarości.
Każdy dzień niesie to samo.
Życie traci sens,
Bo ona już wie, co zdarzy się kolejnego dnia…
Zaplanowała już wszystko.
Nawet najmniejszy szczegół…
Nic nie umknęło jej uwadze.
Przygotowała ubranie,
W którym chce być pogrzebana,
Znalazła odpowiednie miejsce na pochówek,
Napisała listy.
Jeszcze chwila…
Parę minut
I zazna prawdziwego szczęścia.
Przekona się, ile znaczyła dla innych…

autor

Niekochana

Dodano: 2006-06-10 19:27:02

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie