***

Dla Pana Staża z wyrazami szacunku:)

***
Poprzez uśmiech
do mnie przyjdziesz
przygryzłszy wargi
gdy już spłoniesz
w zielonym ogniu książek

moje ręce
przytulą cię
okrytego
kurzem dróg których nie przeszedłeś

ciemne tajemnice istnień
wypijesz z moich ust

i na moim ramieniu
wyliczysz
ile jest nieskończoność mnożona przez wieczność

liczydłem znakomitym
będą niepoliczone włosy

piersi - złote połowy
ziemi która jest twoim domem
i ulice wszechświatów
po których idziesz lekko
moje nogi przed tobą

tak będziesz zgarniał wiedzę
nieprzebraną zamkniętą
w rytmie mojej tańczącej krwi
Halina Poświatowska

Jeśli autor nie potrafi wymyślić tytułu, trudno
oczekiwać, by wiersz był twórczy.

"grymas ufności zlizuje resztki brudnego potu jakaż ta
miłość słona" żeby później nie zmieniła smaku na
gorycz..

Coś mało "higieniczny" ten wiersz :).."Brudny pot" -
brr :)..Zastanawiałem się na "przebrana", czy nie
ubrana..albo inne słowo..przybrana, hmm..Ale na razie
zostawmy.. M.

Cieszę się, że twoja miłość ma słony smak.Kojarzy mi
się to z morzem. Mam wspomnienia o morzu również
melancholijne aczkolwiek bardzo piękne. Serdecznie
pozdrawiam.

Nie jest łatwo kochać, ale trudniej w samotności
szlochać. Pozdro...

To chyba wspomnienie z nad morza. Bardzo świeży, lekki
wiersz. Pozdrawiam:)

Miarą uczucia jest jego przeżywanie osobiste bo
twarz miłości zależy od indywidualnej wrażliwości
Pozdrowienia:)

witaj,podobało mi się,pozdrawiam

,,odbita w kropli tęsknoty" :). Tak, miłość jest nie
tylko słodka. Ciekawy wiersz.

"jakaż ta miłość słona" i od łez i od namiętności...
piękny wiersz :-)

witaj Sylwio, odbita w kropli deszczu twarz i
tęsknota posiadają słonawy posmak
podobnie smakuje miłość. ładny wiersz.
pozdrawiam serdecznie.