***

Rozbijam się... o skały prozaicznej codzienności.
Topię się... w morzu życia.
Karmię się... prowiantem złożonym z wątpliwości.
Uczę się... sztuki przeżycia.


Patrzę... na te ruiny, które kiedyś były nami.
Czuje... że w każdym momencie coś się może wydarzyć.
Myślę... że życie jest snem, że my jesteśmy snami.
Wiem... że warto żyć. A czasem nawet pomarzyć.


Kocham... coś, co nie warte spojrzenia. I chyba nigdy nie było...
Szanuję... odwagę i umiejętność wypowiadania swych racji.
Żałuję...? Niczego nie żałuję. Cieszę się, że się zdarzyło.
Pragnę... niewiele: szczerości, zrozumienia, miłości i akceptacji.

autor

Askaria

Napisany: 2005-09-24 Dodano: 2005-09-24 15:14:24

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie