***

Źrenice czarne jak węgiel.
Oczy błękitne jak laguna.
Stan upojenia, bezsilności, namiętności.
Jak fruwający ptak w przestworzach.
Me uczucia błądzą,
Po wielkim labiryncie serca mego.
Przeżywają chwile radości, pogardy, uniesienia.
Czuje się jak napompowana proszkiem rozweselającym.
Jak nadmuchana wonią narkotyku.
Odpływam ,ulatniam się, czuje się wolna.
I nagle przeżywam kategoryczny powrót do naszej rzeczywistości

autor

Axa

Dodano: 2005-04-09 00:10:39

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie