...

Żyję,jakże chwytam sekundę istnienia
Pieszczę ją czule,zamykam w pamięci korzeniach
każdą chwile doceniam,nie znam dnia i godziny
gdy odejdę do swej skromnej mogiły
spocznę na plecach z opartymi rękoma
sztywno będę żegnał mych gości
tu Wujek tam Żona,hen daleko małe wnuki
wszyscy po raz ostatni przywołani do trumny
a ja tam spocznę pełen radości serca
zamknę powoli usta,przymknę powieki
uśmiech na mej twarzy nie zniknie na wieki...

Teraz ŻYJĘ!Chwytam wszystko dookoła
świat tak piękny kryje jeszcze tyle tajemnic
odkrywam je co dzień mozolnie stawiając im czoła...

autor

domenico

Dodano: 2007-12-28 00:06:57

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie